close X

Ζωγραφική

swipe in for more images
+ zoom
2005-06-04

Σημεία επαφής

Πίνακες με λάδια ζωγραφισμένοι από το 2003 ως το 2005.
Εκτέθηκαν στην γκαλερί ΙΡΙΣ- Μαρίζα Φασιανού το Μάρτιο του 2005.

Μέσα από την χρωματική φωταύγεια
Αθηνά Σχινά, Κριτικός και Ιστορικός Τέχνης


Η ζωγραφική είναι ένας τρόπος προσωπικής εκφραστικής άσκησης με επικοινωνιακό χαρακτήρα. Δεν αληθεύει πως ο καλλιτέχνης μέσα απ' τα έργα του διαμορφώνει ψευδαισθητικές πραγματικότητες, τις οποίες επιδιώκει να επικοινωνήσει. Αντίθετα, θα 'λεγα, πως ιχνηλατεί μονοπάτια αφυπνίζοντας τις αισθήσεις μας, πίσω απ' τις οποίες υποφώσκουν αλήθειες που δεν μπορούν να διατυπωθούν ρητορικά και μονοσήμαντα, καθώς παρουσιάζονται ως πιθανότητες περισσότερο και υποψίες του πραγματικού, παρά ως βεβαιότητες. Ο ρόλος άλλωστε της τέχνης, δεν είναι μιμητικά ανταγωνιστικός προς ό,τι συλλαμβάνει η παρατήρηση, αλλά είναι βαθύτερα και επικοινωνιακά διαδροστικός. Μέσα από το έργο τέχνης εμφανίζονται τα "προσωπεία" μιας εξατομικευμένης και πολυσυλλεκτικής αλήθειας που συναιρετικά υποδεικνύεται, υπερβαίνοντας τα στεγανά του χρόνου και της συνείδησης. Την θέση της συνείδησης παίρνει η συναίσθηση ή η αισθητηριακή νόηση, διεγείροντας στον θεατή αδιερεύνητα κοιτάσματα που σχετίζονται με τον εκάστοτε διάλογο του υποσυνειδήτου, των αρχετύπων, των συμβόλων, των μυθευμάτων και των αλληγοριών. Τα κοιτάσματα αυτά σχετίζονται επίσης με καταστάσεις που λειτουργούν επενεργητικά ως προς την φαντασία και τις προβολές της ένδον πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας που αντλεί αφορμές από τις όψεις του παραστατού και απ' τις συνάφειες του με φαντασιακές καθημερινές εκδοχές. Γι’ αυτό και ο ζωγράφος δεν συνερίζεται τα οπτικά είδωλα που παρατηρεί, ακόμη κι αν υιοθετεί ορισμένες όψεις τους, χρησιμοποιώντας τις ως εφαλτήρια. Μέσα από τις χειρονομίες και τις αποτυπωνόμενες γραφές των μορφικών αυτών εφαλτηρίων, δημιουργεί μια διαισθαντική, δική του κάθε φορά θέαση, εξαντικειμενίζοντας κατοπτρισμούς του προσωπικού του εσωτερικού κόσμου. Σ' αυτόν τον κόσμο μας μυεί, υποβάλλοντας ερεθίσματα που δραστηριοποιούν την συμμετοχική μας διάθεση γύρω από ερωτήματα, απορίες και παραδοξότητες που αφορούν τα αινίγματα της ζωής.

Η Βάσω Τρίγκα-Βλαχάκη ζωγραφίζει εδώ και χρόνια, έχοντας ασκηθεί σε διάφορους τρόπους και τεχνικές που απαιτούν επιμονή και δεξιότητα, αναδεικνύοντας τις πτυχές της ποιητικής που υπάρχει πίσω από την διασάλευση των συμβάσεων.
Αν και ξεκίνησε από τον παραστατικό ρεαλισμό, το ενδιαφέρον της γρήγορα στράφηκε σε συνθετικές αρχές, αντιθετικές αξίες και απτικές ιδιαιτερότητες των μορφών που συνδιαλέγονταν με χρωματικές τονικότητες, καθώς και με τα επίπεδα βάθους και επιφάνειας. Σύντομα ωστόσο η πινελιά της απελευθερώθηκε και μαζί μ' αυτήν οι εσωτερικές κατανομές των εικαστικών της πεδίων. Την θέση της κλασικότροπης προοπτικής υποκατέστησαν πλέγματα αλληλοδιείσδυσης μοτίβων μέσα από μια περισσότερο εσωτερική συνομιλία των επιπέδων του χώρου, καθώς τα χρώματα της παραλλήλως άρχισαν να γίνονται έντονα και φωτοτροπικά, με προεξάρχουσα την χειρονομία να καθορίζει την ροή μιας σύνθετης και αφαιρετικής "αφήγησης".

Τα οπτικά ερεθίσματα της Βάσως Τρίγκα-Βλαχάκη προέρχονται, στην πρόσφατη ενότητα των έργων της, από τον περιβάλλοντα της χώρο, από εντυπώσεις και αναμνήσεις της, καθώς και από την ζωή μέσα σε μια αστική μεγαλούπολη. Επιθυμίες και όνειρα, φανταστικά ταξίδια της καθημερινότητας και αλληγορίες φιλτράρονται μέσα από την αθωότητα ενός ηθελημένα παιδικού βλέμματος που παρακολουθεί τον κόσμο, καθώς αποκαλύπτεται στην δίνη του χρόνου, καταλύοντας τις αποστάσεις και πραγματοποιώντας συγκερασμούς ανάμεσα στην συνείδηση και στο ασυνείδητο, στην λογική και στην υπέρβαση.

Κάθε ένας από τους πίνακες της αυτονομείται. Τα χρώματα γίνονται λάμψεις, κάποτε αστραπές και βαθυγάλαζα σκοτάδια, αντλημένα θαρρείς απ' τον πυθμένα των θαλασσών. Το εικαστικό της κάθε φορά "τοπίο" λειτουργεί σαν ένα ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο και από την άλλη πλευρά σαν ένα μυθικό χαλί έτοιμο να απογειώσει την φαντασία. Ανθρωποι και αντικείμενα, σχήματα και ρυθμοί, τόνοι και αντιθέσεις, εντάσεις και υφέσεις παρουσιάζονται με δυναμισμό, αναδεικνύοντας μια διαλεκτική πυκνή "ύφανση" μοτίβων, στον τύπο του horror vacui, μιας δηλαδή "πλησμονής του κενού", μέσα απ' όπου υποβλητικά αναθρώσκει κάποια διαχεόμενη κι ευφρόσυνη ατμόσφαιρα. Σπίτια και ουρανοί, βλαστήματα και τροχήλατα, καρποί και ενάλια όντα, ταξιδεύουν σε γαλαξίες μιας ανέσπερης χαράς που διώχνει τα σκοτάδια με συνεχόμενες μετουσιώσεις. Μέσα από αυτές φτερουγίζει απροκατάληπτα η αδέσμευτη εικαστική ματιά της Βάσως Τρίγκα-Βλαχάκη, που χωρίς κανέναν περιορισμό εκλογίκευσης ακροβατεί, μεταδίδοντας στα έργα της φως κι ελπίδα. Μια ελπίδα που εξοστρακίζει τις σκιές των πραγμάτων κι εξαφανίζει τα σύνορα τους, προσβλέποντας στους ήλιους της επόμενης μέρας.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

"Οι φτερούγες της ψυχής ανοίγουν παράθυρα εκεί- που αυτά ίσως και να μην υπάρχουν,
Πάνω από το τραπέζι του μεσημεριού ή του δείπνου,
Πάνω από το κρεβάτι με το πρώτο ζύπνημα
Πάνω από το γραφείο που χωνεύει σκέψεις και γραψίματα,
ορίζοντες και κόσμοι νοσταλγοί.
Η πινελιά που φτερουγίζει, εζοστρακίζει εικόνες καθημερινές, σκληρές, γκριζόμαυρες.
Ποδηλατώ σε μονοπάτια που με γεμίζουν με οζυγόνο και πλουταίνουν τις αισθήσεις μου"

Β. Τρίγκα

2005-06-04

Σημεία επαφής

Πίνακες με λάδια ζωγραφισμένοι από το 2003 ως το 2005.
Εκτέθηκαν στην γκαλερί ΙΡΙΣ- Μαρίζα Φασιανού το Μάρτιο του 2005.