close X

Ζωγραφική

swipe in for more images
+ zoom
2014-05-01

Θέα

25 έργα ζωγραφικής από την πρόσφατη δουλειά 2013-2014 - λάδι σε καμβά σε διάφορες διαστάσεις - τα οποία αποτελούν την 6η ατομική έκθεση της καλλιτέχνιδας.
Η θέα των μικρών πραγμάτων

«She opened her curtains, and looked out towards the bit of road that lay in view, with fi elds beyond outside the entrance-gates».
George Eliot

«There are a dozen views about everything until you know the answer. Then there’s never more than one».
C. S. Lewis

Η ενστικτώδης και διαισθητική ζωγραφική της Βάσως Τρίγκα, επίπονα δουλεμένη με πινέλα και σπάτουλες, που οργώνουν ακούραστα τον καμβά και με οπτικό αποτέλεσμα που διατελεί σε απόλυτη ελευθερία, συμπαρασύρει μονομιάς τον θεατή σε ένα εξπρε- σιο νιστικό σύμπαν με εκρηκτικά φυσικά χρώματα και ποικίλες πρωτογενείς υφές, ένα οργανικό, απτικό σχεδόν σύμπαν παλλόμενο από εναλλασσόμενες εναιωρήσεις και καταβυθίσεις στην ίδια του τη βασική πρώτη ύλη.

Ανάμεσα στα περιπετειώδη μπλε και τα χλωρά πράσινα ξέφωτα των λαχανόκηπων, πίσω από τα πυκνά θερινά κίτρινα των ήμερων κοιλάδων και τα ζωηρά κόκκινα των ροδόνων και των απάτητων κοραλλιογενών βυθών ενός τροπικού αρχιπελάγους, κοντά στην αιωρούμενη αύρα της φωτεινής μνήμης του Chagall και του Matisse, η Τρίγκα μας συστήνει μια νέα μικρή γεωγραφία του κόσμου, έναν ανεξερεύνητο και οργιώδη σε βλάστηση τόπο θαυμάτων όπου η λεπτότατη απόχρωση και το απειροελάχιστο θρόισμα αίφνης αποκτούν μια διεσταλμένη σημασία.

Αφήνοντας πίσω της την προηγούμενη συνθήκη του βλέμματος, την ιδέα ενός ανοιχτού «παράθυρου στον κόσμο» που αποτέλεσε τον εννοιολογικό άξονα αλλά και την οπτική γωνία της προηγούμενης δουλειάς της, μα διατηρώντας την επιτακτική ανάγκη ελευθερίας της έκφρασης που συναντήσαμε και στις προηγούμενες ενότητες της δουλειάς της, η Βάσω Τρίγκα επινοεί ένα νέο και εξαιρετικά εύγλωττο παιχνίδι θέασης των πραγμάτων, μια καινούρια συναισθηματική και εννοιολογική συνθήκη όπου το «μέσα» του «εγώ», εισχωρεί και συνενεργεί στο «έξω» του άλλου: στο βλέμμα και το νου της ζωγράφου, ακόμη και όταν αυτός παραμένει αθέατος, υπάρχει πάντοτε τώρα ένας κρυφός «Πίσω Κήπος», ένα μικρό οργανικό καταφύγιο για τις ατίθασες χειρονομίες του χρωστήρα, για τις πυκνές και σχεδόν αόρατες σχεδιαστικές γραμμές, για τα ρυθμικά τόξα και τις καμπύλες, για τα φώτα και τις σκιές, για τις διαφάνειες και τις πυκνώσεις, για τους μυστικούς καρπούς, τις ρίζες και τους πλοχμούς, για τις αφαιρετικές οργανικές φόρμες της με τη χαρακτηριστική απτική ποιότητα.

Στον πίσω αυτό Κήπο του νου, οι ώρες και οι ημέρες διαδέχονται απαλά η μία την άλλη. Οι τίτλοι, εύγλωττοι, συμβολίζουν στο σύνολό τους τη συνομιλία του διηνεκούς με το εφήμερο: λευκοί ανεπίδοτοι φάκελοι κρυμμένοι ανάμεσα στην άμμο και τα τρυφερά χαμομήλια, ημερολόγια μοναδικών στιγμών και κυκλικής επανάληψης, σπορά και βλάστηση –οι μικροί θάνατοι και οι νέες γεννήσεις που αναδεύουν τον ύπνο της γης, ανθισμένοι τοίχοι που εγκαλούν τον θεατή να μαντέψει εκείνο που κρύβεται πίσω τους, μικροί υδάτινοι πίδακες που υπαινίσσονται κάθαρση, χαμηλές πτήσεις επάνω από ανθισμένα λιβάδια και καταδύσεις σε θαλασσινές αβύσσους με μυστικούς ενάλιους κήπους.

Στον επινοημένο ετούτο εύφορο τόπο με την απεριόριστη θέα, η Βάσω Τρίγκα σχηματίζει και εικονοποιεί τις σκέψεις της για μία ακόμη φορά παρορμητικά, σταματώντας «εκεί που κάθε φορά την ικανοποιεί η ακαθόριστη αλλά ωσεί παρούσα αίσθηση του έργου, το χειρονομιακά και συναισθηματικά φορτισμένο πεδίο του αλλά και η ενδοφλέβιά του ρυθμολογία». Η απεριόριστη ελευθερία της ζωγράφου που εγκαλεί ταυτόχρονα σε ονειροπόληση και επιθυμία ερμηνείας, μοιάζει εδώ να αφορά εξίσου και τον θεατή: η διηνεκής κατάλυση των εύπλαστων ορίων, προτείνει αναρίθμητες δυνατότητες περιήγησης τόσο στην ίδια την εικόνα όσο και στα ορατά της σύμβολα, επιβεβαιώνοντας και επαναπροσδιορίζοντας με ευφράδεια την ίδια την ουσία της ζωγραφικής πράξης.

Και εντέλει, στο τελευταίο έργο της έκθεσης, το επινοημένο από τη ζωγράφο «περίπτερο» των εφήμερων ειδήσεων, αλλά και στον «Στοχαστή», τη μοναχική ανθρώπινη φιγούρα που συνοδεύει με το συμβολικό της εκτόπισμα την ενότητα «Θέα», συμπυκνώνονται οι αναζητήσεις και οι λύσεις της αυτογνωσιακής πορείας της ζωγραφικής της Βάσως Τρίγκα: στην κόψη του βλέμματος και της μνήμης, το εφήμερο της είδησης τρέπεται σε διηνεκή εμπειρία και το διηνεκές της σκέψης σε άυλο αλλά ωσεί παρόντα σύντροφο.

Ίρις Κρητικού
Μάιος 2014
2014-05-01

Θέα

25 έργα ζωγραφικής από την πρόσφατη δουλειά 2013-2014 - λάδι σε καμβά σε διάφορες διαστάσεις - τα οποία αποτελούν την 6η ατομική έκθεση της καλλιτέχνιδας.